[C10] آذر (احمد پناهنده)

آدرس این مقاله  در فراز  :        Afrazboom.blogsky.com//0000/00/00/post-10

منبع  :  انجمن پ‍‍ژوهشی ایرانشهر       http://iranshahr.org

توضیح :   2 قطعه

(C10-1)

در بند ِ ۹ ی ِ یسنا ی ِ ۶۲

چنین می‌خوانیم:

“نماز به تو ای آتش، ای بزرگ‌ترین آفریده­ی اهورامزدا و سزاوار ستایش”

…

نیاکان ِ باستانی و زرتشتی‌مان، افزون بر جشن های ِ سالاری چون نوروز، سیزده بدر، یلدا (شب ِ چله)، سده و چهارشنبه سوری، در هرماه آن روزی که با نام ِ ماه همنام می شد، جشن می‌گرفتند و به شادی و شادمانی در سروری بی همتا مشغول می شدند. و جشن ِ آذرگان، نهمین جشن ِ ماهانه‌ی نیاکانمان است، که در روز نهم ِ آذر ماه ِ زرتشتی برگزار می شده است.

ولی امروز این جشن نه در نهم آذر ماه، بلکه در سوم آذر ماه ِ کنونی برگزار می گردد. دلیل این اختلاف ِ زمان ِ بر گزاری ِ دیروز با امروز، تغییر سال شمار ِ نیاکانمان در امروز است. زیرا در دوره ی باستان سال به دوازده ماه و هر ماه به سی روز تقسیم می شد. اما امروز شش ماه اول ِ سال به سی و یک روز و پنج ماه بعدی به سی روز و ماه آخر سال به بیست و نه روز واگر سال کبیسه باشد به سی روز تقسیم می گردد. به همین دلیل، جشن ِ آذرگان، نسبت به سال شمار ِ دیروز، شش روز جلوتر، یعنی سوم آذر ماه برگزار می شود که این روز منطبق با روز ِ نهم آذر ماه، در دوران ِ نیاکانمان است.

در این روز نیاکانمان به آتشکده‌ها می رفتند و سرود آتش می‌خواندند و به رقص و شادی و شادمانی و شادخوانی می‌پرداختند.

مردم بر بام خانه‌ها و معابر آتش می‌افروختند، نور و روشنایی و انرژی را سلام می‌کردند و شب و تیرگی و تاریکی را از هستی خود محو می‌نمودند.

(C10-2)

ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه درباره­ی جشن ِ آذرگان می­نویسد :
” روز نهم آذر عیدی است که به مناسبت توافق دو نام آذرجشن می­گویند و در این روز به افروختن آتش نیازمند می­باشند و این روز جشن آتش است و بنام فرشته­ای که به همه­ی آتش­ها موکل است نامیده شده، زرتشت امر کرده در این روزآتشکده­ها را زیارت کنند و در کارهای جهان مشورت نمایند. “

نام ِآذر، نام ایزدی است ویژه­ی همه­ی آتش­ها و از احترام ویژه­ای نسبت به سایر ِ عناصر چهارگانه برخوردار می باشد و جشن آذرگان در کنار جشن های دیگر ِ آتش، چون سده و اردیبهشتگان و چهارشنبه سوری، ستایشی است سزاوار از این عنصر اهورایی.

باشد که با برافروختن آتش در این جشن ِ سزاوار ِ شرر، در دل و جان ِ تک تک ِ ما، آتشکده‌های ِ پدران ِ مان، زبانه بکشد و هر آنچه تاریکی و تیرگی است، را بدرد و آفتابیروزان را بر پهن دشت ِ بی کران سرای ایرانزمین بگستراند.

در پایان این نوشته مایل هستم نیایش آتش را زینت بخش دل و جان و خرد همه هموطنانم بکنم. زیرا که خود یکبار به مناسبتی این سرود را همراه هموطنان زرتشتی‌ام در روزهای ِ پروازوار جوانی‌ام در کنار آذرگاه فریاد کردم.

نیایش آتش

درود بر تو ای آتش!

ای برترین آفریدهء سزاوار ستایش اهورا مزدا!

به خشنودی اهورا مزدا، راستی بهترین نیکی است، خرسندی است.

خرسندی برای کسی که راستی را برای بهترین راستی بخواهد (۳ بار)

…

به تو ای آتش! ای پرتو اهورامزدا! خشنودی و ستایش آفریدگار و آفریدگانش برساد!

افروخته باش در این خانه!

پیوسته افروخته باش در این خانه! فروزان باش در این خانه! تا دیر زمان افزاینده باش در این خانه!

به من ارزانی ده ای آتش! ای پرتو اهورامزدا! آسایش آسان! پناه آسان! آسایش فراوان!

فرزانگی، افزونی، شیوایی زبان و هوشیاری روان و پس از آن خرد بزرگ و نیک و بی زیان و پس از آن دلیری مردانه، استواری، هوشیاری و بیداری، فرزندان برومند و کاردان، کشورداری و انجمن آرا، بالنده، نیک کردار، آزادی بخش و جوانمرد، که خانه مراوده مرا و شهر مرا و کشور مرا آباد سازند و انجمن برادری کشورها و همبستگی جهانی را فروغ بخشند.

راستی بهترین نیکی است، خرسندی است.

خرسندی برای کسی که راستی را برای بهترین راستی بخواهد .